Kinderen
Jij hebt in het ziekenhuis gelegen. Hoe was dat voor jou?
Welkom op de website nahetziekenhuis.nl.
Deze website is bedoeld om kinderen, ouders en professionals meer informatie te geven over wat de gevolgen kunnen zijn van een ziekenhuisopname voor het kind en de rest van het gezin.
Een ziekenhuisopname kan een heftige gebeurtenis zijn en kan bij veel kinderen, ouders, broertjes en zusjes leiden tot stressklachten. Onder stressklachten verstaan we onder andere slaapproblemen, een gevoel van schrikachtigheid en veranderingen in gedrag.
Goede voorlichting en begeleiding van kinderen en ouders is noodzakelijk. De psychosociale afdeling van het Amsterdam UMC Emma Kinderziekenhuis heeft in 2010 voorlichtingsmateriaal en deze website over de gevolgen van een ziekenhuisopname ontwikkeld naar aanleiding van onderzoek uitgevoerd door dr. Madelon Bronner, dr. Hennie Knoester en prof. dr. Martha Grootenhuis. Recent is de website in een nieuw jasje gestoken en uitgebreid met de meest recente inzichten over de gevolgen van een ziekenhuisopname en stressklachten.
Zowel de gezinnen als de professionals kunnen met behulp van de website eventuele klachten als gevolg van een ziekenhuisopname beter herkennen en begrijpen, en krijgen tips en adviezen om problemen te voorkomen en te verminderen.
Op weg naar school werd ik aangereden door een auto. Een meneer met een hoed belde de ambulance. Ik was heel bang. In het ziekenhuis moest ik gelijk geopereerd worden. Mijn moeder mocht mee naar de operatiekamer. Verder weet ik er niet veel meer van. Ik had wel overal slangen.
Dat ik een eigen computer had en kon chatten met mijn vrienden.
De operatiekamer
Ik was eerst bang om weer over de weg te fietsen waar het ongeluk gebeurde
Doe gewoon weer de dingen die je eerst ook deed, dan voel je je snel weer beter!
Het gaat eigenlijk best weer goed met me. Ik kan alweer een beetje voetballen. Ook ga ik weer fietsen maar ik rijd niet meer door de straat waar het ongeluk gebeurde. Ik praat er liever ook niet meer over. Ik ga gewoon weer verder en doe leuke dingen.
Met mijn broer praat ik soms nog wel over het ongeluk.
Mijn kind, Jesse werd in februari 2010 aangereden door een auto toen hij naar school fietste. Ineens stond de politie voor de deur….dan zakt de grond even onder je voeten vandaan.
Steeds weer op de uitslagen van het medisch onderzoek wachten.
Ik vond de eerste periode thuis best wel zwaar. Juist omdat je in het ziekenhuis er steeds voor je kind wilt zijn en maar doorgaat, pas als je thuis bent besef je wat er eigenlijk allemaal is gebeurd. Ik had ook last van slaapproblemen en wilde niet dat Jesse op de fiets ging. Mijn oudste zoon werd ineens erg opstandig. Gelukkig heb ik steeds veel steun van mijn man gehad.
Praat er met je kind over! Jesse vindt het moeilijk om zijn gevoel te uiten, maar ik probeer wel te vragen hoe het gaat en of hij er nog steeds aan denkt..
Nu gaat het goed met Jesse. Ik heb wel het idee dat hij er nog meer aan denkt dan dat hij toe wil geven. Op school kan hij ook lastiger mee komen, maar ik wil het nog even aankijken. Als het zo blijft zal ik contact zoeken met de huisarts.
Download hieronder het